دانلود زیرنویس فیلم Before They Vanish 2022 برای یک کمدی رمانتیک، درباره سرنوشت به همان اندازه که عنوان می‌شود یک عنوان کلی است، و مطمئناً با فیلم بعدی مطابقت دارد، تکه‌ای قابل پیش‌بینی از میلکتواست پاپ که در هر شبکه کابلی یا سرویس پخش اصلی احساس راحتی می‌کند. در واقع، بزرگترین رمز و راز این است که چرا این قطعه کرکی در تعطیلات به کارگردانی ماریوس وایزبرگ در اواسط سپتامبر کنار گذاشته می شود، زمانی که مخاطبان هدف آن را در صورت انتشار مناسب تر در ۵/۵ ثانیه از دست می دهند. زمان. سپس دوباره، کانال Hallmark با موفقیت کریسمس را در ماه ژوئیه هر سال با فهرستی از محتوای جدید جشن می گیرد، بنابراین قوانین بسیار مبهم هستند. ستاره اما رابرتز مطمئناً با این نوع مواد بیگانه نیست، زیرا در فیلم پرطرفدار Holidate نتفلیکس در سال ۲۰۲۰ بازی کرده است، و او دوباره با فیلمنامه نویس آن فیلم، تیفانی پاولسن، همکاری می کند، زیرا او یا بسیار وفادار است یا می داند قطار پول کجا متوقف می شود (یا هر دو). ; اسکورسیزی و دنیرو بدون شک در کفش های خود می لرزند. توماس مان، بازیگر جوانی که آخرین بار در حال جدایی ناخواسته مارسل پوسته از خانواده اش بود، در کنار این سواری حضور دارد و به همین دلیل بلافاصله با سوء ظن این منتقد مواجه شد.

برای دانلود زیرنویس اینجا کلیک کنید

زیرنویس فیلم Before They Vanish 2022 با شروع فیلم، مارگو (رابرتز) و گریفین (مان) هر دو در یک صبح زمستانی گرم در خانه دوبلکس خود از خواب بیدار می شوند و برای شبی با طلسم مورد انتظار آماده می شوند: او قصد دارد این سوال را برای دوست دختر سه ماهه اش مطرح کند، در حالی که او مشتاقانه منتظر یک پیشنهاد است. با این حال، در یک پیچ و تاب تکان دهنده که در رستوران زنجیره ای منقرض شده Benningan’s(؟!) فاش شد، متوجه می شویم که مارگوت و گریفین در واقع یکدیگر را نمی شناسند، موردی از هدایت نادرست آنقدر هوشمندانه است که باید با هر خرید بلیط، بوی نمک را به کار برد. دوست دختر گریفین، یک تأثیرگذار رسانه های اجتماعی به نام کلمنتاین (مادلین پچ)، به حق از این که او در چنین جهنمی از کیچ خواستگاری می کند، وحشت دارد و اصرار دارد که این کار را در مهمانی شب سال نو که از سوی سازمان حمایت مالی می شود، شب بعد انجام دهد، حتی هر چند این یک سنت است که اعضای خانواده گریفین در ۳۰ دسامبر نامزد می کنند، زیرا این فیلم در این سطح از غم و اندوه است. در همین حال، مارگو توسط کیپ رویایی (لوئیس تان)، که به حق از این که پس از تنها سه ماه و هرگز با یکی از دوستان یا خانواده‌اش ملاقات نکرده است، منتظر خواستگاری است، وحشت زده می‌شود. مارگوت به خصوص دلش شکسته است زیرا در کمتر از ۲۴ ساعت باید در مراسم عروسی خواهر بریدزیلا خود کری (بریت رابرتسون) شرکت کند که همراه با سایر اعضای خانواده اش متقاعد شده است که کیپ جعلی است.

این همان جایی است که سرنوشت اصلی شکل می‌گیرد، زیرا مجموعه‌ای از وقایع بیش از حد سردرگم‌تر از آن‌که بتوان به آن‌ها وارد شد، در نهایت منجر به برهنه شدن گریفین در رختخواب مارگوت می‌شود. پس از اینکه اپراتور ۹۱۱ که به درستی با او تماس می گیرد به او اطلاع می دهد که گریفین مرد خوبی به نظر می رسد، مارگوت تصمیم می گیرد گریفین را متقاعد کند که به عنوان کیپ ظاهر شود و او را در عروسی همراهی کند، زیرا در غیر این صورت روز خواهرش یا برخی از این مزخرفات را خراب می کند. و بنابراین آن دو به عنوان یک زوج عاشق ظاهر می شوند، و اگر نمی دانید، طولی نمی کشد که این حیله واقعی به نظر می رسد. حیف که گریفین هنوز قرار است تا چند ساعت دیگر از کلمنتاین خواستگاری کند، و بعد از آن، کیپ در پذیرایی ظاهر شد، که بعداً شامل یک صحنه دعوای ضعیف بین کیپ و گریفین می شود، زیرا آن شخص یک کمربند مشکی درجه سه دارد. . (همچنین به نظر می رسد که مان تقریباً دو پوند وزن دارد، که فقط شایان ذکر است، زیرا فیلم با پریدن از حلقه ها به طور دردناکی این موضوع را روشن می کند تا در نامناسب ترین زمان ها او را در لباس زیر بپوشاند.)

دانلود زیرنویس فیلم قبل از اینکه ناپدید شوند ۲۰۲۲ اگر قبلاً مشخص نبود، درباره سرنوشت فوق‌العاده احمقانه است، اما به لطف دو سرنخ دوست داشتنی‌اش که بیشتر از چیزی که معمولاً از چنین تلاش ناسپاسی انتظار می‌رود، به اشتراک می‌گذارند، تقریباً آنقدر که می‌توانست دردناک نیست. هیچ چیز در اینجا به خصوص تازه یا خنده دار نیست – و فیلم واقعاً با ارجاع مداوم به صبحانه در تیفانی هیچ لطفی به خود نمی کند – اما در مقایسه با فیلم های بی روحی مانند شاهزاده کریسمس یا قلعه ای برای کریسمس، بیشتر شبیه یک نیمه فیلم است. کلوچه شکر کهنه و یک فنجان کاکائو ولرم از انبوهی از کادوهای معمولی بسته بندی شده در هدیه، و این به عنوان یک تعریف است. به عبارت دیگر، انتظار داشته باشید که آمازون پرایم پس از اینکه در نهایت به صورت رایگان در پلتفرم استریمینگ خود ظاهر شد، در عرض سه ماه، این موضوع را تبلیغ کند. درباره سرنوشت مطمئناً هیچ دلیلی برای منتظر نماندن به مخاطبان مورد نظر خود ارائه نمی دهد، به خصوص که فصل تعطیلات ممکن است آنها را به خلق و خوی بخشنده تر تشویق کند.

زیرنویس Before They Vanish 2022 بازگویی مقاومت یهودیان در برابر، و علی‌رغم وحشت‌های راه‌حل نهایی، چهار زمستان تلاش جولیا مینتز – می‌توان فرض کرد – برای خلق موزاییکی قانع‌کننده از این مبارزه جمعی است. متأسفانه، کار چیزی نیست جز تمرین تقلیل گرایی. این فیلم که از انبوهی از مصاحبه‌های سر سخنگو با فیلم‌های آرشیوی پیوند خورده است، بیشتر از تداوم تاریخی چشم پوشی می‌کند و خاطرات طرفداران سابق علت و معلول، انگیزه و زمینه را از بین می‌برد. این فیلم در زمینه زمینه‌سازی این روایت‌های به‌طور تصادفی و تقریباً غیرقابل رمزگشایی ارائه می‌کند: تجزیه مصاحبه‌های مجزای آن و یافتن ظاهری از قصد فراتر از سطحی‌نگری و بی‌واسطگی، یک کار احمقانه است.

به طرز لعنتی، مینتز به هیچ یک از مصاحبه شوندگان حق صدایی تنها و ذهنی را نمی دهد. او به جای آن به تکه تکه شدن می پردازد، که تحت محدودیت های سخت فرم مستند (حدود ۸ سوژه و سال ها تجربه آن ها، خلاصه شده در ۹۰ دقیقه قابل هضم)، هر عذاب و تاریخ را به نیش های صوتی و تحریک های توخالی انتزاعی می کند. آیا اینگونه به بازماندگان احترام می گذاریم – کسانی که علیه ستمگران خود جنگیدند؟ مشاهده اخلاقیات بسیاری از مستندها هرگز خالی از خشم نیست، زیرا گرایش‌های نمایشی و فرصت‌طلبی تجاری آن‌ها، حتی بیشتر از همه، اغلب غرق در زیبایی‌شناسی بلند تاریخ‌نگاری فرانکنشتاین است. عناوین میانی به صورت پراکنده برای ارائه زمینه ای در اینجا به کار می روند، اما تنها کاری که انجام می دهند حذف تاریخ از تاریخ است. داستان هولوکاست متعلق به خود شخص است، همانطور که برای همه آن فرزندان جنایات فاشیستی است. زمان واگذاری به صنعت ناخالص هولوکاست، یا تقلیل آن تجربیات به تئاتر مصرف کننده به خوبی گذشته است. اگر قرار است مستندسازان به ذهنیت کسانی که هنوز زنده هستند و مایل به افشای تجربیات خود هستند نزدیک شوند، باید بهتر عمل کنند. آنها ابتدا باید مایل باشند تا زمانی که مصاحبه شوندگان به صورت فردی مایل به گفتگو هستند، در کنار مصاحبه شوندگان خود بنشینند و در سکوت، غم و عظمت خود بنشینند. استفاده از آن لحظات به عنوان خوراک روایی کلاسیک دیگر برای کسی فایده ای ندارد.

زیرنویس فیلم قبل از اینکه ناپدید شوند ۲۰۲۲ رونی جیمز دیو که با بازاندیشی و محبوبیت ژست سنتی ایتالیایی مالوکیو (“چشم شیطان”) به چیزی که امروزه به نام “شاخ شیطان” در هوی متال و هارد راک معروف است، اعتبار دارد، بدون شک یکی از هنرمندان افسانه ای این بازی بود. صحنه ای که جنبه های زیادی را برای کاوش ارائه کرده بود. متأسفانه در سن ۶۷ سالگی در سال ۲۰۱۰ پس از مبارزه با سرطان معده درگذشت، میراث دیو هرگز حتی اندکی از بین نرفت. و با این حال، اگرچه اکثر متالهدها احتمالاً در مورد مرد مرموز ایتالیایی-آمریکایی که در یک جامعه کوچک کشاورزی در شمال ایالت نیویورک متولد و بزرگ شده است کاملاً آگاه هستند و مطمئناً با کمک های ماندگار او در این سبک موسیقی که اغلب به حاشیه رانده شده است آشنا هستند. به لطف ماهیت پراکنده اطلاعاتی که در طول سال ها منتشر شده است، تعداد کمی ممکن است درک جامعی از مرد داشته باشند. پس خوش شانس برای چنین طرفدارانی است، مستند دان آرگوت و دمیان فنتون Dio: Dreamers Never Die نگاه کامل تری به “مردی در کوه نقره ای” ارائه می دهد و اطلاعات پربار را در یک پرتره قانع کننده و عمیق جمع آوری می کند.

زیرنویس قبل از اینکه ناپدید شوند ۲۰۲۲ بیشتر به خاطر همکاری با گروه های هوی متال اولیه مانند Rainbow و Black Sabbath ریچی بلکمور قبل از اینکه در نهایت گروهش (که به سادگی دیو نامیده می شود)، و توانایی های خارق العاده اش در خوانندگی، شخصیت حماسی، بزرگتر از زندگی روی صحنه، و دیو به عنوان بازیگری که به راحتی می‌توانست وحشیانه‌ترین رویاهای مخاطبانش را آزاد کند و الهام بخش آن‌ها برای آغاز سفرهای خیالی به روزهای سیاه چال‌ها و اژدها، قلعه‌های تاریک و دختران پریشان باشد، راوی امید و ایمان برای طرفدارانش بود. . و در واقع، اتخاذ این حالت دقیقاً رویکرد درستی برای آرگوت و فنتون است، زیرا آنها این پرتره مستند را به صورت یک عمل داستان سرایی هیجان انگیز، یکی از زندگی و دستاوردهای یک مرد مجرد شکل می دهند که در هسته آن چندان دور از یک داستان نیست. نسخه واقعی از افسانه هایی که او در آهنگ می چرخید. برای این منظور، Dreamers Never Die بینندگان را به قبل از اینکه دیو به پدر فلزی تبدیل شود که امروز او را می شناسند، باز می گرداند، و داستانی از چگونگی و کجا شروع شد.

در این صورت، آرگوت و فنتون در روایت داستان دهه‌ها کار این نوازنده افسانه‌ای، ساختاری سرراست و زمانی (عمومی) را انتخاب می‌کنند که بینندگان از این نوع داستان‌ها انتظار دارند، که از سر صحبت آشنا ساخته شده است. مصاحبه با هم گروه، دوستان دیو (فقط به نام چند نفر: تونی آیومی، راب هالفورد، راجر گلاور، سباستین باخ، لیتا فورد، جک بلک)، و شاید مهمتر از همه، وندی بیوه و مدیرش. این فعل و انفعالات به ترسیم پرتره ای چند وجهی در مورد استایل خاص راک استار شخصیتی عظیم کمک می کند که بر خلاف بسیاری از هم عصرانش، هرگز اهمیتی نمی داد که خود را درگیر مسائل پیش پا افتاده ای مانند مصرف بی رویه مواد مخدر یا تعقیب زنان کند، و همیشه به طور منحصر به فردی به موسیقی فوق العاده اختصاص داشت. همه. چه در معرفی دیو به عنوان یک کتاب‌خوان حریص، یک شخصیت بامزه، سربه‌رو، یک فانتزیست با اعتماد به نفس و کمال‌گرا (که شاید بسیاری از هدبانگرها نمی‌دانند که کارش را به عنوان خواننده دهه ۵۰ شروع کرد)، حتی قبل از ورود بیتلز در کانون توجه، Dreamers Never Die مملو از داستان ها و خاطرات هیجان انگیز، دلگرم کننده و تلخ، و انبوهی از فیلم های آرشیوی و مصاحبه های ضبط شده با رونی است که هیچ طرفدار هوی متال (یا آنهایی که اشتهای زیادی برای گسترش دیدگاه و تاریخ موسیقی خود دارند) نباید داشته باشند. بتواند مقاومت کند و البته، همانطور که هر مستند موسیقی غنی باید انجام دهد، Dio: Dreamers Never Die همچنین موفق می شود چشم انداز وسیع تری از تاریخ موسیقی راک به تصویر بکشد – از روزهای اولیه راک اند رول تا ظهور مو متال L.A. سانست استریپ به روزهای پرافتخار MTV در دهه ۸۰ تا افول ستاره متال – در کنار داستان روی صحنه و خارج از صحنه دیو.

از نظر زیبایی شناختی، آرگوت و فنتون مسلماً کاملاً متعارف هستند، اما واضح است که اولویت و تعهد آنها در اینجا به جای جمع آوری یک پرتره کامل از این موضوع کاملاً منحصر به فرد است، و از این نظر، تعداد کمی از بینندگان – متال یا غیر آن – باید ناامید ظاهر شوند. در یکی از ضبط‌های فیلم، دیو را می‌شنویم که به تفصیل ایده‌هایی درباره کارش بیان می‌کند و می‌گوید: «من یک راوی هستم. من به مردم راه هایی می دهم که می توانند پایین بیایند. راه های امن.» آرگوت و فنتون نیز چنین راه‌های امنی را برای علاقه‌مندان به این ستاره راک اسرارآمیز فراهم می‌کنند تا در کاوش‌های خود به آن بپردازند. و اگر Dio در نهایت در اینجا به عنوان یک پیام آور مهربان و فروتن اما قدرتمند از ایمان به خود و اهمیت یافتن هدف در زندگی ارائه شود، Dio: Dreamers Never Die نیز این شادی رویایی خاص را به تصویر می کشد. این یک ادای احترام بی تکلف و محترمانه است، یک داستان واقعاً با احساس خوب که به منزله ادای احترامی مناسب برای زندگی و هنر رونی جیمز دیو است که مملو از شاخ های شیطان در هوا است.

۳۷ سال از زمانی که «باشگاه صبحانه» جان هیوز به پرده نقره‌ای زینت داده می‌گذرد و دوران جدیدی از فیلم‌هایی را با هدف نوجوانان آغاز کرده است، داستان‌هایی که جسارت این را داشتند که شخصیت‌هایش را به‌عنوان هوندوگ‌های ساده‌اندیش به تصویر نکشند، بلکه به‌عنوان افراد پیچیده‌ای که ناامیدانه تلاش می‌کنند نشان دهند. هم به دنیای اطرافشان و هم از حالات احساسی متزلزلشان معنا پیدا کنند. هیوز با قهرمانان خود به عنوان یکسان رفتار می کرد و هرگز تمایلی به صحبت کردن با آنها یا ایجاد احساس حقارت در آنها نداشت. مطمئناً می‌توان استدلال کرد که وضعیت فیلم‌های متوسط ​​نوجوانان در طول سال‌ها به قهقرا رفته است – متشکرم، امریکن پای – و زمان‌ها قطعاً تغییر کرده‌اند، بنابراین بازسازی آن اثر اصلی دقیقاً بدعت نیست. برای روشن بودن، درام نوجوانانه جدید نیکلاس سلوزی، نویسنده و کارگردان، «کلاس» بازسازی مستقیم «باشگاه صبحانه» نیست، اما اگر آن را یک تخیل مجدد بنامیم، کاملاً نادرست نیست، اما تیتراژ آن لعنتی است. جهنم، ما حتی در ترکیب آنتونی مایکل هال، برات پکر اصلی را دریافت می‌کنیم، که این بار نقش شخصیت اقتدار سخت‌گیری را بازی می‌کند که در ابتدا توسط پل گلیسون بزرگ تجسم شده بود – و بگذارید از قبل گفته شود که هال گلیسون نیست، اگرچه گلیسون هرگز مجبور به اجرای خاص لنگ نبود. تکه‌های کمدی فیزیکی مانند انجام یک حرکت تابستانی رو به عقب در یک گیاه بزرگ گلدانی، که همان چیزی است که نسخه اصلی دردناک بود.

ببینید، فیلم سلوزی درباره گروهی از نوجوانان مشکل دار در جلسه بازداشت صبح شنبه نیست، بلکه درباره گروهی از نوجوانان مشکل دار در جلسه گریم امتحان نهایی کلاس نمایش در صبح شنبه است که نتایج آن به آنها اجازه می دهد تا فارغ التحصیل دبیرستان یا فرستادن آنها به مدرسه تابستانی. خواننده عزیز خطرات زیاد است. همچنین، این فیلم با گروهی کاملاً سفید رنگ برای گروهی از افراد از نظر فرهنگی متنوع معامله می‌کند، که همگی به نظر می‌رسند از صفحات یک تبلیغ قدیمی مدرسه بنتون خارج شده‌اند. چنین لمس امروزی مطمئناً قابل قدردانی است، اما به‌عنوان کمی غیرصادقانه به نظر می‌رسد، به‌ویژه زمانی که فیلمنامه فقط به استفاده از آن به روش‌های معنادار اشاره می‌کند، که اغلب از ترس آشکار از توهین به کسی عقب‌نشینی می‌کند. همچنین این بار به جای پنج دانش‌آموز، شش دانش‌آموز حضور دارند که سلوزی جف اسپیکولی را به این ترکیب اضافه کرده است، و این باعث می‌شود که آدم تعجب کند که آیا فیلمساز می‌داند که Fast Times در Ridgemont High یک فیلم کاملاً متفاوت است. ما مغز داریم، جسی (هانا کپل)؛ ورزشکار، مکس (کالین مک کالا)؛ کیس سبد، کیسی (Lyric Ross); پرنسس، آلی (ژولیت سلوزی)؛ جنایتکار، مایکل (مایکل سباستین)… و سپس اسپیکولی، جیسون (چارلی گیلسپی). منصفانه بگوییم، جسی واقعاً مغز نیست، زیرا هیچ کس به هوش چشمگیر او اشاره نمی کند، اما او آواز می خواند، پس خوب، خواننده. بله، کلاس در حال شکستن مرزها است. همه آنها دور هم جمع شده اند زیرا معلم نمایش نفرت انگیز آنها، میراندا – که توسط خواننده پاپ دهه ۸۰، دبی گیبسون، از همه مردم بازی می کند – معتقد است که این جلسه تمام روز درمانگر خواهد بود، امتحان نهایی آنها صحنه نمایشی است که باید بنویسند و اجرا کنند. در همین حال، دستیار مدیر فالک (هال) در اطراف است تا دائماً او و بچه ها را تحقیر کند، زیرا ظاهراً این زن به یک پرستار بچه نیاز دارد. اما او صادقانه حق دارد که محتاط باشد، زیرا این مکمل خارج از کنترل است، با دقت این بچه ها را به نام هنردرمانی می سازد و سپس آنها را از بین می برد. یا چیزی انصافاً، این فرد بدون توجه به نیت خوب یا ایدئولوژی درسی سال ها پیش از کار اخراج می شد.

کلوپ صبحانه بسیار عالی کار می کرد زیرا بسیار ساده بود، داستان گروهی از نوجوانان متفاوت که یاد گرفتند با کشف زمینه های مشترکشان، برچسب های اجتماعی خود را بپذیرند و از آنها سرپیچی کنند. کلاس واقعاً معتقد است که از نظر موضوعی هیچ تفاوتی ندارد، در حالی که در واقعیت درباره شش نوجوان است که به اندازه غم‌انگیزترین داستان‌هایی که تا به حال شنیده‌اید با هم ارتباط برقرار نمی‌کنند و اساساً یکدیگر را گناهکار می‌کنند تا برایشان متاسف شوند. مشکلاتی که بچه‌های باشگاه صبحانه با آن‌ها مواجه بودند جهانی بود، زیرا برای یک تجربه نوجوانی بسیار قابل ربط و معتبر بودند. Class پشت سر هم داستان های وحشتناکی را یکی پس از دیگری انباشته می کند و فکر می کند که تنها چیزی که برای معنادار بودن در فضای امروزی آن لازم است این است که کلمات جنجالی و تحریک آمیزی مانند «سقط جنین» و «کلمباین» را به زبان بیاورند. برای ثبت، دانش آموزی که اعتراف می کند که سرطان پایانی دارد، برنده این غم خاص می شود. که فیلم این را پرت می‌کند، زیرا اعتراف دوم به شما می‌گوید اولویت‌های سلوزی کجاست – متأسفم، اما سرطان به اندازه کافی هیجان‌انگیز نیست، شانس سخت، بچه. حیف دانش آموزی که باید آن عمل را دنبال کند و به سادگی از کمد بیرون می آید، که به نوعی، به نوعی به عنوان یک مکاشفه حتی تکان دهنده تلقی می شود. شاید اگر سلوزی چیزی شبیه به فیلمسازی داشت، یا اگر نقش آفرینی همه جانبه وحشتناک نبود – به جز راس، او یک نگهبان است – بیشتر می شد بخشید. اجتناب ناپذیر است که روزی، کسی جانشین شایسته ای برای The Breakfast Club باشد. کلاس قطعاً اینطور نیست، لعنت بر بیداری اجرایی.